Ik had een sterke mening. Over mensen en de wereld. Een slecht onderbouwde. Zij had gestudeerd. Op haar vingers telde ze een stapsgewijze afbraaklogica af.
– Je onderwerp is niet afgebakend.
– Geldt het voor.. Alles? Dus ook voor jou, voor mij, je ouders, je zus?
– Wat bedoel je met ‘de menselijke natuur?’
– Ah, de menselijke natuur is natuurlijk? Een definitie die zichzelf herhaalt? Dat mag natuurlijk niet, hè?
Ze is streng en vindt alles verkeerd. Vandaag realiseerde ik me waar haar OCD perfectionisme vandaan komt. Als je 31 jaar omgeven bent door familie zonder aansluitende gespreksonderwerpen of humor en daar op jonge leeftijd een weerstand tegen begint te ontwikkelen wordt nee het antwoord. En weet je hoe lang 31 jaar is?
‘Lekker bakkie.’
‘Het is inderdaad een uitstekende kop koffie.’
‘Lekker bakkie.’
‘Vind je?’
‘Lekker bakkie.’
‘Het gaat.’
‘Lekker bakkie.’
‘Maar vind je dat echt?’
‘Lekker bakkie.’
‘Zucht.’
‘Lekker bakkie.’
‘Ergernis.’
‘Lekker bakkie.’
‘Is het het bakkie of de koffie die je bevalt?’
‘Lekker bakkie.’
‘Maar meen je het echt?’
‘Lekker bakkie.’
‘Sommige bakkies zijn beter dan anderen.’
‘Lekker bakkie.’
‘Wat is goed of kwaad überhaupt?’
‘Lekker bakkie.’
‘Dat wilde ik nou ook net zeggen!’
‘Lekker bakkie.’
‘Aaaargh!’
‘Lekker bakkie.’
‘Na mij de zondvloed.’
‘Lekker bakkie.’
‘Hou nou es op.’
‘Lekker bakkie.’
‘Nee, oneens! Dit is nou echt een pleurisbak.’
‘Lekker bakkie.’
‘De KUTTYFUSPLEURIS KANKERKUTKOFFIE, hoor je?’
‘Lekker bakkie.’
‘Kan je ook wat anders zeggen?’
‘Lekker bakkie.’
‘Misschien?’
‘Lekker bakkie.’
‘Voor één keer?’
‘Lekker bakkie.’
‘Iets.’
‘Lekker bakkie.’
‘Anders?’
‘Lekker bakkie.’
‘Nee.’
‘Lekker bakkie.’
‘Gewoon nee.’
Tosca Mitkowska 